مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای آذربایجان غربی خبر داد: کاهش وسعت دریاچه ارومیه
مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای آذربایجان غربی گفت: وسعت دریاچه ارومیه ۲۱۰ کیلومتر مربع کاهش یافته است.
وی تصریح کرد: وسعت دریاچه ارومیه در ۱۵ فروردین سال جاری به ۱,۱۴۰ کیلومتر مربع رسید که در مقایسه با مدت زمان مشابه سال گذشته یک‌هزار و ۳۵۰ کیلومتر مربع کاهشی و ۲۱۰ کیلومتر مربعی را نشان می‌دهد.
رستگاری اظهار کرد: این کاهش چشمگیر، نگرانی‌ها درباره تشدید بحران زیست‌محیطی در بزرگ‌ترین دریاچه داخلی ایران را افزایش داده است.
وی گفت: از جمله عوامل اصلی کاهش وسعت دریاچه ارومیه، کاهش ۴۹.۶ درصدی بارندگی‌ها در فروردین ماه سال جاری نسبت به سال گذشته است.
رستگاری عنوان کرد: این کاهش محسوس در بارش‌ها، تأثیر مستقیمی بر میزان آب ورودی به دریاچه داشته و روند خشکیدگی آن را تسریع کرده است. کارشناسان هشدار می‌دهند در صورتی که این روند در ماه‌های آینده ادامه یابد، وضعیت دریاچه ارومیه به مراتب بحرانی‌تر خواهد شد.
وی ادامه داد: دریاچه ارومیه به عنوان یکی از مهم‌ترین اکوسیستم‌های آبی ایران، نقش حیاتی در تعدیل آب‌وهوا، حفظ تنوع‌زیستی و معیشت جوامع محلی دارد.
رستگاری یادآور شد: کاهش سطح آب این دریاچه نه تنها خطر تبدیل آن به کانون ریزگردهای نمکی را افزایش می‌دهد، بلکه پیامدهای گسترده‌ای برای کشاورزی، سلامت عمومی و محیط زیست منطقه خواهد داشت.
مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای آذربایجان غربی افزود: با توجه به شرایط فعلی، لزوم اجرای برنامه‌های جامع برای مدیریت مصرف آب، افزایش راندمان آبیاری در بخش کشاورزی و توسعه پروژه‌های انتقال آب بیش از پیش احساس می‌شود.
وی ادامه داد: همچنین، همکاری دستگاه‌های اجرایی و مشارکت مردم در حفظ منابع آبی ضروری است تا از وخامت اوضاع جلوگیری شود.
رستگاری خاطرنشان کرد: در حال حاضر، وضعیت دریاچه ارومیه در آستانه بحران قرار دارد و در صورت تداوم کاهش بارش‌ها، چالش‌های پیش‌رو تشدید خواهند شد.
مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای آذربایجان غربی اضافه کرد: انتظار می‌رود مسئولان با تدابیر کارآمد و برنامه‌ریزی بلندمدت، گام‌های مؤثری برای نجات این دریاچه ارزشمند بردارند.
گفتنی است دریاچه ارومیه که روزگاری با وسعتی بیش از ۵ هزار کیلومتر مربع، دومین دریاچه شور جهان محسوب می‌شد، در دو دهه اخیر با کاهش بی‌سابقه سطح آب مواجه شده است. آمارها نشان می‌دهد که این دریاچه از سال ۱۳۷۴ تاکنون بیش از ۸۰ درصد از مساحت خود را از دست داده و در برخی سال‌ها حتی به مرز خشکیدگی کامل نزدیک شده است.
اگرچه اجرای برخی طرح‌های نجات، مانند انتقال آب از حوضه‌های مجاور و اصلاح الگوی کشت، در سال‌های اخیر تا حدی از سرعت کاهش آب کاسته، اما تغییرات اقلیمی و کاهش بارندگی‌ها همچنان این اکوسیستم منحصربه‌فرد را تهدید می‌کند.
