نگرش‌های نادرست نسبت به ژانر وحشت

سیامک گلشیری می‌گوید که برای ساخت داستان‌های فانتزی و وحشت، نیاز به یک ذهن قصه گو داریم. اگر فکر می‌کنید ژانر وحشت فقط شامل نوشتن صحنه‌های ترسناک است و جوانان و نوجوانان از آن لذت می‌برند و در نهایت داستانی برجسته به وجود می‌آید، شما در اشتباه هستید.

سیامک گلشیری، نویسنده مجموعه “گورشاه” شامل “دختران گمشده”، “به سوی قلمرو شاه یوناس”، “طلسم فرشته مرگ” و “یاران پادشاه”، و همچنین مجموعه “خون‌آشام” شامل کتاب‌های “تهران، کوچه اشباح”، “ملاقات با خون آشام”، “شبح مرگ”، “جنگل ابر” و “شب شکار”، و همچنین رمان نوجوان “خانه‌ای در تاریکی” در ژانر وحشت است. در پاسخ به این سوال که چرا این ژانر را انتخاب کرده است و چرا به نظر می‌رسد که نویسندگان به آن توجه کمتری می‌کنند، او نوشته است:

جمله بندی تغییر کرد و خلاصه‌ای از متن به شرح زیر است: “بسیاری از افراد درباره ژانر وحشت ایده‌های غلطی دارند. آن‌ها به فیلم‌های ترسناک و خونین فکر می‌کنند، در حالی که این ژانر شامل آثار متنوعی است. رمان‌هایی مانند “قلعه‌ی اوترانتو”، “ربکا” و “جین ایر” نیز در این ژانر قرار دارند. ترس در هنر تأثیرگذار است و می‌تواند در آثاری مانند “فرانکنشتاین” و “دراکولا” نمایان شود. این ژانر به‌تازگی در ایران جدی گرفته شده است. البته برخی آثار سخیف نیز در این ژانر نوشته شده‌اند، اما آثار متمایزی نیز وجود دارند که به خوبی قصه‌گویی و تأثیرگذاری را به تصویر می‌کشند.”